Kan çıbanı, derideki ter veya kıl bezlerinin bakteriler tarafından iltihaplanması sonucu oluşur. Yanlış beslenme (yağlı besinler) veya metabolizma hastalıkları (şişmanlık, şeker hastalığı) gibi durumlarda, çıbanlara karşı vücudun korunma gücü oldukça zayıftır. Kabızlık ve aşırı terleme gibi durumlar, kan çıbanlarının çoğalmasına neden olur. Bu çıbanlar, kıl diplerinde sancılı bir şekilde ortaya çıkar ve vücudun her bölgesinde, hatta saçlar arasında bile görülebilir. Özellikle ense, yüz ve sırt bölgelerinde yaygındır. Kıl diplerinden başlayarak hızla büyüyen bir iltihaptır ve deri hastalıkları arasında yer alır. "Stafilokok" adı verilen bir bakterinin eseridir. Sert ve kırmızı bir şişlik meydana getirerek, büyüdükçe ağrısı artar ve gerginleşir. Daha sonra, sarı bir baş vererek yumuşak yerlerden cerahat akmaya başlar. Tedavi edilmediğinde ve temizliğine önem verilmediğinde yayılabilir. Birkaç gün sonra kabuk bağlar ve kabuğu ortasındaki kıl ile birlikte döker. Kabuğun kalktığı yerde küçük bir çukur kalır, ancak bu çukur hızla kapanır ve geride hafif bir iz bırakır. Kan çıbanının baş vermeyen ve iyileşmesi haftalar süren şekline "kör çıban" denir.

Kör çıban, kıl diplerinden başlayarak iltihaplanma sonucu ortaya çıkar ve özellikle ense, yüz, boyun ve sırt bölgelerinde görülür. Bu tür çıbanlar sertlik ve ağrı oluşturur. Kör çıbanlar ile sürekli uğraşmamak ve kesinlikle sıkmamak gerekir. Özellikle baş vermeyen çıban türleri büyüdükçe ağrısı da artar. Kör çıban tedavisi mutlaka bir hekim kontrolünde yapılmalı ve hekim talimatlarına göre izlenmelidir. Küçük, kırmızı ve sert bir şişlik ile meydana gelerek ağrıları yoğunlaşır. Ancak çoğu kez baş verme görülmeyebilir. Kan çıbanı patlatılmamalıdır; çıban uç vermediyse patlatılmaya çalışılırsa iltihap deri altına akacağından mikropların yayılmasına ve kana karışmasına neden olabilir, bu da kötü sonuçlar doğurabilir.

İltihaplı bölgenin merkezinde kan dolaşımının yavaşlaması ve çevre dokuya sızarak şişkinlik yapmasıdır. Diğer çıbanlar gibi kesinlikle ellenmemeli, sıkılmamalı ve oynanmamalıdır. Önce deri kızarır ve duyarlı hale gelir. Bir süre sonra ortasında, içinde irin bulunan bir çıban başı görülür. İrin, ölü mikroplar, ölü akyuvarlar ve doku artıkları ile oluşan akışkan bir maddedir. Çıban göz kapağı, burun ve kulak gibi derinin gergin olduğu yerlerde oluşursa, çok ağrı yapar.

Küçük bir çıban ciltte iz bırakmaz, büyük çıbanlarda ise aylar sonra silinebilen, hatta ömür boyu kalan izler olabilir. Büyük bir çıbanın iz bırakmasını önlemek için erken tedavi sürecine başvurmak önemlidir. Hekime ne kadar erken başvurulursa, tedavi süreci o kadar hızlı ve başarılı olur. Özellikle göz çevresi ve burun gibi bölgelerde oluşan çıbanların tedavisine önem verilmelidir. Bu bölgelerdeki iltihabın ilerlemesi halinde beyni etkileyebilir.

Kan çıbanı, sivilce yerinde şişlik, yanma ve ağrı hissiyle başlar. Bir süre sonra hafif bir ateş yaparak ilgili lenf bezinin iltihaplanması gözlemlenir. Sonuç olarak, ucunun beyaz rengi olan büyük bir sivilce meydana gelir. Sivilcenin ucundaki beyazlanma bir süre sonra patlayarak iltihaplı sıvısını dışarıya akıtır. İltihap aktıktan sonra çıbanın dibinde sert ve sarımsı bir oluşum belirir ve halk arasında bu çıbanın özü olarak adlandırılır. Çıbanın başlıca bakterisi stafilokoktur. Bu bakteri, herhangi bir hastalığa neden olmadan deri yüzeyinde de bulunabilir. Derinin tahrişine neden olan kıl köklerine saldırarak çatlaklık oluştururlar ve böylece çıban haline gelirler. Diğer nedenler şunlardır;

Kan çıbanının büyümesi, ilk evresinde üzerine tentürdiyot sürülerek, Arap sabunu ile yıkanarak veya güneş banyosuyla durdurulabilir. Kan çıbanını sıkarak temizlemeye çalışmak yanlış bir yaklaşımdır. Yüzdeki çıbanlar kesinlikle bir hekime gösterilmelidir. İlk tedavi olarak bitkisel besinler, temizlik ve güneş banyosu önemlidir. Bazen de yaranın yarılarak iltihabının boşaltılması gerekebilir. Kan çıbanı tedavisinde, sonraki aşamada tahrişin önlenmesi ve antibiyotik merhemlerin uygulanmasıdır. Bu işlem şu şekilde uygulanır; antiseptik solüsyonlarla yara çevresi temizlenir. Temizlenen alan gazlı bir bezle örtülüp bantlanır. Mümkün olduğunca bu alanın su ile teması engellenmelidir.